ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ဒီဇင္ဘာ … အဲသလို ေျပာလိုက္ၿပီးမွ ကိုထြန္း တစ္ေယာက္ သူ႔အေျပာနဲ႔ သူ႔ေလသံ ကို ဖ်တ္ခနဲ ဆန္းစစ္ လိုက္ရင္း ၿပံဳးလိုက္ မိပါတယ္။ စကားေျပာ ဆိုမႈနဲ႔ ဟန္အမူအရာေတြဟာ စိတ္ခံစားမႈအေပၚ မူတည္ၿပီး ျဖစ္ေပၚလာရတာပါ။ အထူး သျဖင့္ စကားေျပာဆိုမႈေပါ႔။ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာက တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ခံစားမႈအေပၚ မူတည္ၿပီး ေလသံရဲ႕ အနိမ့္အျမင့္၊ အျပင္းအေပ်ာ့ေတြ ကြာျခားသြား ေလ့ရွိပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ခံစား ခ်က္၊ အက်င့္စ႐ိုက္ေတြက တစ္ ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူညီၾက ဘူး။ တခ်ဳိ႕က စကားေျပာရင္ ပြင့္ ပြင့္လင္းလင္း၊ ေဟာေဟာ ဒိုင္းဒိုင္း၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေျပာတဲ့စကားတိုင္း မွာ အဆဲေလးေတြ ပါၿပီး ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း ႐ိုင္း႐ိုင္းပ်ပ်၊ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့ ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔ ဘာေတြ ပဲ ေျပာေျပာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ ေျပာတတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ မိသားစု တစ္ခုမွာပဲ ၾကည့္ေလ၊ သားသမီး ေတြက အေမ့ဆီက မုန္႔ဖိုးနဲ႔ က်ဴရွင္ ဖိုး ေတာင္းတယ္ဆို ပါေတာ့။ ဒါက လစဥ္လတိုင္း မိဘက အၿမဲတမ္းေပး ေနက်၊ တစ္လေတာ့ ေပးေနက် အစီ အစဥ္ပ်က္ကြက္ေနတဲ့အခါ သားသမီးေတြက မိခင္ဆီကို အေရးဆိုၾကရပါၿပီ။ အဲသမွာ တစ္ ေယာက္က ”အေမ မုန္႔ဖိုးနဲ႔ က်ဴရွင္ ဖိုးေပးေတာ့ဗ်”လို႔ စိတ္မ ရွည္ တဲ့ ေလ သံနဲ႔ ေျပာၾကည့္ပါလား။ သူ႔ ေလသံက အထက္စီးနဲ႔ မိဘ တာဝန္ မေက်တာကို သတိေပးတာမ်ဳိး၊ တစ္နည္းေျပာရရင္ လယ္သမား ေတြ အစိုးရဆီက အမေ တာ္ေၾကး မေပးလို႔ ေတာင္းတဲ့ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ေနပါ တယ္။ သည္လိုမ်ဳိးေတာ့ ဘယ္ရလိမ့္ မလဲ။ စိတ္႐ႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္လာ ေတာင္းလို႔ကေတာ့ နာၿပီသာမွတ္ေပေတာ့။
လိုခ်င္တဲ့ ပိုက္ဆံမရတဲ့ အျပင္ အေမက ေခါင္းမေခါက္ရင္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ပါးနပ္တဲ့ သားသမီးေတြကေတာ့ အဲသလို မဟုတ္ဘူး။ မိဘအရိပ္ အေျခ အေနကို အကဲခတ္တယ္။ စိတ္ေအးလက္ေအးရွိၿပီး မိဘၿပံဳးရႊင္ ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားသံခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ေတာင္းပါတယ္။ အဲသည္ေတာ့ အေမက လိုခ်င္တဲ့ ပိုက္ဆံမေပးဘဲ ေနပါ႐ိုးလား။ကိုထြန္းလည္း ခပ္ညံ့ညံ့ လူ တစ္ေယာက္ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္း က လူ႔သေဘာနဲ႔ လူ႔အကဲ ကို မခတ္ တတ္၊ အေျခအေနကို မၾကည့္ဘဲ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ကိုယ့္ စိတ္ထဲ ရွိတာေတြကို ဒလေဟာ ေျပာခ် တာမ်ဳိး လုပ္တတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲသမွာ အရိပ္အျခည္မၾကည့္၊ စကားေျပာဆိုမႈ မကြၽမ္းက်င္ လို႔ ေခါင္းဖုထြက္ေအာင္ အေမ့လက္ရာ ေတြနဲ႔ ငိုခ်င္းခ်ရပါေလေရာ။ အခုပဲ ၾကည့္ေလ။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ ဆံုးလျဖစ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာလကို ေနရစ္ ခဲ့ေတာ့ ဒီဇင္ဘာတဲ့။ သည္ေလသံ ထဲမွာ ဒီဇင္ဘာလကို မၾကည္လင္တဲ့ အရိပ္အေငြ႕ေတြ ပါေနတယ္။ ရာသီ စက္ဝန္းႀကီးဟာ ပံုမွန္ေရြ႕လ်ား ရင္း ျပကၡဒိန္ စာရြက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾ<ြကက်သြားခဲ့ ပါတယ္။ ဒီဇင္ ဘာလကေတာ့ ကိုထြန္းက မေျပာ လည္း ေနရစ္ခဲ့မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုထြန္းကလည္း လူ႔သဘာဝ အတိုင္း ကိုယ့္မေက် နပ္ ခ်က္ေတြကို ရင္ဖြင့္ခ်င္တဲ့အခါ မဆီမဆိုင္ ဒီဇင္ ဘာလကို ‘မဲ’ရေတာ့တာ ကလား။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ေအာင္းေန တဲ့ အေထြေထြမေက်နပ္ ခ်က္ေတြ ကို ေျဖရွင္းရမယ့္ နည္း လမ္းရွာမေတြ႕ေတာ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုန္ ၿပီး ႏွစ္သစ္ဆီကို ေျခလွမ္းဆက္ေတာ့ မယ့္အခ်ိန္၊ ေနာက္ မွာ က်န္ရစ္မယ့္ ဒီဇင္ဘာလကို ထြက္ခတ္ ခတ္ထားခဲ့ ရပါေတာ့တယ္။ ကဲ … ဒီေတာ့ ဒီဇင္ဘာလကို အျပစ္ရွာႀကံေျပာပါ ေတာ့မယ္။
ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ဥတုသံုးလီကို ၄လစီ ပိုင္းျခားထားပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီ ေလးလဆိုေပမဲ့ မႏၲေလးေဆာင္းရာသီက လြန္ေရာ ကြၽံေရာ တစ္လခြဲ ႏွစ္လေလာက္ ပဲ ေအး တာပါ။ ေဆာင္းရာသီ ေရာက္ ရင္ တစ္ႏွစ္လံုးနီးပါး ေသတၱာထဲမွာ ပ႐ုတ္လံုးနဲ႔ သိပ္ထားတဲ့ အေႏြးထည္ ေတြနဲ႔ ေစာင္ေတြ ထုတ္ၾကရပါတယ္။ ဇန္နဝါရီ လ ကုန္ၿပီး ေဖေဖာ္ဝါရီလ ထဲ ေရာက္ရင္ ဒါေတြကို ျပန္သိမ္း ဆည္းၿပီး ေသတၱာထဲပို႔၊ ပ႐ိုဂရမ္က အဲဒီအတိုင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေတာ့ အရင္ႏွစ္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူးဗ်။ ႏိုဝင္ ဘာ လကုန္ခါနီးမွာ သိသိသာသာ ေအးလာတယ္။ ဒီဇင္ဘာထဲေရာက္ ေတာ့ အေအးဓာတ္က တစ္ရက္ ထက္ တစ္ရက္ပိုၿပီး ျပင္းထန္လာ ပါတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ကိုယ့္ မိ သားစုအတြက္ ရွိေနတဲ့ေစာင္နဲ႔ အေႏြးထည္ေတြက မလံုေလာက္ ေတာ့ေပသမို႔ ခ်စ္ခ်စ္လည္း ေစ်းကို ေျပးရၿပီေပါ႔ေလ။ ေဆာင္းဝတ္ အေႏြး ထည္ေတြ၊ ေစာင္ေတြေ ရာင္း တဲ့ဆိုင္ေတြမွာလည္း ကိုယ့္လို လူ ေတြနဲ႔ ‘အံုး’ ထစည္ကားေနပါတယ္။ ေရာင္းလို အားထက္ဝယ္လို အား ေကာင္းေတာ့ ေစ်းႏႈန္း ကလည္း အရင္ပံု မွန္ေစ်း ထက္ ေအာ္တိုမစ္ တစ္ႏွစ္ဆခုန္တက္သြားပါေလေရာ။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က မႏၲေလးရဲ႕ ေဆာင္းရာသီကို သိပ္ၿပီး စိတ္အာ႐ုံမထားခဲ့ၾကဘူး။ ႏွစ္ စဥ္ႏွစ္ တိုင္းလိုလို တစ္လခြဲ ေလာက္ ပဲ ေအးတာမို႔ ရွိတဲ့အေႏြးထည္၊ ေစာင္ေတြနဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ ၾကတာ ပါ။ ၿပီးေတာ့ ဒါေတြကို တစ္ႏွစ္၊ ရွစ္လ၊ ကိုးလေလာက္ သိမ္းဆည္း ထား ရ၊ မီးေရး ထင္းေရးဆိုရင္ ဒီ အထုတ္ႀကီးေတြ မသယ္ႏိုင္မို႔ ေငြ ကုန္ေၾကးက်လည္း မခံခ်င္ေတာ့ တာနဲ႔ အသစ္ထပ္ မဝယ္ေတာ့ဘဲ ရွိၿပီးသားပစၥည္းေတြနဲ႔ပဲ ေဆာင္း ရာသီ ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္ သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ျဖင့္ ေဆာင္းရာသီရဲ႕ ႐ိုက္ခ်က္ျပင္းျပင္း ကို နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ႀကံဳေတြ႕ ၾကရ ပါၿပီ။ ခ်စ္ခ်စ္ က ေနာက္၂ လ ေလာက္ၾကာရင္ ေဆာင္းရာသီကုန္ ေတာ့မယ့္ အေရးကို ေတြးၿပီး အေႏြး ထည္ေတြ၊ ေစာင္ေတြ အပိုထပ္ ေဆာင္းၿပီး မဝယ္ခ်င္၊ ခက္တာက တစ္ရက္ ထက္တစ္ရက္ အေအး ဒီဂရီျမင့္တက္လာလို႔ ခ်မ္းလို႔ၿခံဳမလံု ေကြးမျဖစ္ရေအာင္ ဝယ္ေစဖို႔ အေၾကာင္းကံဖန္လာတဲ့အခါ ပိုက္ ဆံမကုန္သင့္ဘဲ ႏွစ္ဆပိုကုန္သြား လို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီဇင္ဘာကို ေဒါေဖာင္းသြားေတာ့တာေပါ႔ ေနာ။ အမွန္ေတာ့ ေျပာလို႔သာ ေျပာ ရတာပါ။ ဒီဇင္ဘာလဟာ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲေတြေပါမ်ားၿပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ လ တစ္လျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဆီးဂိမ္းႀကီးနဲ႔ ႀကံဳရေတာ့ ဒီဇင္ဘာလဟာ ေပ်ာ္ပြဲေတြနဲ႔ ပိုၿပီး ၿမိဳင္ဆိုင္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဆီးဂိမ္းဖြင့္ ပြဲနဲ႔ ပိတ္ပြဲကို တီဗီထဲက ႐ႈစားခဲ့ရပါ တယ္။ တယ္လည္း ေကာင္းတာကိုး။ ဆီးဂိမ္းႀကီးအတြက္ ေဒၚလာဘီလီ ယံ သန္း ၁၁ဝ အသံုးျပဳတယ္ဆိုလား ၾကားခဲ့ရ ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ဆီးဂိမ္းက မီး႐ွဴး၊ မီးပ်ံ၊ မီးပြင့္ေတြ လႊတ္တာကိုၾကည့္ရင္း ရြာဘုန္းႀကီး ပ်ံကို သတိရလိုက္မိပါတယ္။ ဒီလို ဆယ္မိနစ္စာပသာဒ အလွေတြနဲ႔ တင္ဆက္ဖို႔ ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္ ေလာက္ကုန္လိုက္ေလမည္မသိ။ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြလုပ္တာ ဘာ အေရးလဲ။ သူတို႔နဲ႔ ယွဥ္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ကိုယ္က ဆင္းရဲ တဲ့ႏိုင္ငံ၊ သူ႔အိုးနဲ႔သူ႔ဆန္ တန္႐ုံ ေလာက္ လုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ္ၿပီေပါ႔။ ဝမရွိဘဲ ဝိလုပ္ျခင္းဟာ နစ္နာေစဖို႔ ပဲ အေၾကာင္းဖန္လာႏိုင္ပါတယ္။
ဆီးဂိမ္းေဘာလံုး ျမန္မာနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားပြဲကို ၾကည့္လုိက္ရပါ တယ္။ ကိုယ့္ျမန္မာအသင္းႏိုင္ေစ ခ်င္လြန္းလို႔ ဒီဇင္ဘာ အေအးဒဏ္ ကို မမႈဘဲ အားေပးေနမိပါတယ္။ ဒါေပ မဲ့႐ႈံးသြား တာမို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သိၾကတဲ့ အတိုင္း ေဘာလံုးပြဲမွာ ခဲက်၊ ဆူပူမႈ ေတြျဖစ္၊ နည္းျပ ဆရာကို အျပစ္ပံု ခ်၊ ကစားၾကတဲ့ ေဘာ လံုး သ မား ေလးေတြ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အဆဲ ခံရ၊ ေဘာလံုးပြဲ အၿပီးမွာ စိတ္ပ်က္ စရာ သတင္းေတြ အဆက္မျပတ္ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ အႏိုင္ လို ခ်င္ၾကစၿမဲပါ။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္သင့္ ႏိုင္ထိုက္တာေတာင္ မႏိုင္တဲ့ ေဘာလံုးကလပ္အသင္းေတြ ရွိခဲ့ေတာ့ အခုကိုယ့္ျမန္မာေဘာလံုး အသင္းဘာေၾကာင့္ ႐ႈံးရသလဲ ဆိုတာကို အေၾကာင္းအက်ဳိးဆက္ စပ္ၿပီး အေျဖရွာၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ျမန္မာေဘာလံုး သမားေတြကို မႀကိဳးစားလို႔ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ၾက၊ ဆဲၾက ဆိုၾက တာေတြ ေတြ႕ရေတာ့ အလြန္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားရပါတယ္။ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံ အျဖစ္က်င္းပတဲ့ ဆီးဂိမ္းၿပိဳင္ပြဲနဲ႔ ကိုယ့္ပရိသတ္ေတြေရွ႕မွာ ဘယ္သူ က မႏိုင္ခ်င္ဘဲ ရွိပါ႔ မလဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘက္ကို တစ္ဂိုးအသြင္းခံလိုက္ ရတဲ့အခါ ဖိအားေတြ ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ စိတ္လႈပ္ရွားကုန္ၾကရင္း ေဘာလံုး သမား(၁၁)ေယာက္၊ စိတ္(၁၁)မ်ဳိးနဲ႔ က စားၾကေတာ့ အေပးအယူအခ်ိတ္ အဆက္ေတြလြဲၿပီး ႐ႈံးသြားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။အဲသမွာပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ ကေဒါပြကုန္ၾကပါ တယ္။ပြဲၾကည့္ပရိ သတ္(အားေပး သူလူငယ္ ေတြ) ဘာေၾကာင့္ပြက္ေလာ႐ိုက္ရတာလဲဆိုရင္ အေၾကာင္း ရင္းရွိေနပါတယ္။
ႏွစ္ကာလမ်ားမ်ား အခ်ိန္ယူ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေဘာလံုးအသင္းေတာင္ အေရွ႕ ေတာင္ အာရွအဆင့္မွာပဲ ရွိေသး တာကို မေတြးမိၾကဘဲ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုး ေ လးႏွစ္ေလာက္ကမွ စတင္အား ယူခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ျမန္မာအသင္းကို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ထိပ္တန္း ေရာက္ေစခ်င္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ေနာက္တစ္ခုက မျဖစ္သင့္တဲ့ လက္ မွတ္ေမွာင္ခိုကိစၥ၊ မူလ သတ္မွတ္ ေစ်းထက္ ေလးငါးဆ ေမွာင္ ခိုေပး ဝယ္ၿပီး ၾကည့္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ မီး ေတာက္ျဖစ္လာမယ့္ မေက်မနပ္ စိတ္၊ အဲဒါေတြထက္ အဓိက အက် ဆံုးက ႏွစ္အဆက္ဆက္ ရင္ထဲမွာ ကိန္း ေအာင္းၿပီး အစိုင္အခဲတစ္ခုလို ျဖစ္ေနတဲ့ အေထြေထြမေက်နပ္ စိတ္ပါ။ ဒါေတြေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ ခမ်ာ ထစ္ခနဲ ျဖစ္ လာရင္ စိတ္မ ထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေပါက္ကြဲကုန္ၾက ေတာ့ တာျဖစ္ပါတယ္။ ေဘာလံုးပြဲ ႐ႈံးရျခင္းက ေလာင္စာဆီလိုျဖစ္သြား ၿပီး ရင္ထဲက မေက်နပ္ စိတ္ေတြ ေပါက္ ကြဲတဲ့ အခါ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ဆူပူအံုၾကြမႈေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ရတာ ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ပရိသတ္ခမ်ာ ျမန္မာ ေဘာလံုးအသင္း(အမ်ဳိးသား)႐ႈံးသြားေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေဘာလံုး အသင္း ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။
အာဆီယံ အမ်ဳိးသမီးေဘာလံုးပြဲက မႏၲေလးမွာ က်င္းပတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုထြန္းတို႔ အိမ္က က်င္းပေနတဲ့ မႏၲလာသီရိ ေဘာလံုးကြင္းနဲ႔ဆိုရင္ (မႏၲေလး အေခၚ) ေလး ငါးျပေလာက္ပဲ ေဝးပါ တယ္။ ေဘာလံုးကြင္းဆီက ပရိသတ္ ရဲ႕ အားေပးၾကတဲ့အသံ ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္ဆီ အထိ ႐ိုက္ခတ္သြား ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ အမ်ဳိး သမီးနဲ႔ ထိုင္းအမ်ဳိးသမီး ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲကို တီဗီၾကည့္ရင္း အားေပးေနေပမဲ့ ပရိသတ္ေတြရဲ႕ ေအာ္ဟစ္အားေပးသံေတြက အတိုင္းသား ၾကားေနရ လို႔ ကိုယ္ တိုင္ ေဘာ လံုးကြင္းထဲ ေရာက္ေနရ သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ရသင့္တဲ့ဂိုး မရ၊ မေပးထိုက္တဲ့ ဂိုးေပးေစတဲ့ ဒိုင္ညစ္မႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးပင္ နယ္တီ အဆံုး အျဖတ္ နဲ႔ ျမန္ မာ ေဘာလံုးအမ်ဳိးသမီး ႐ႈံးသြားတာ ကိုၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းလိုက္ တာ၊ ေဘာလံုးကို စိတ္မဝင္စားတဲ့ ခ်စ္ခ်စ္လည္း တီဗီထဲက ျမန္မာ အမ်ဳိးသ မီးေဘာ လံုးသ မားေတြ ငို ေနတာကို ျမင္ရေတာ့ မ်က္ရည္ ေတြ ဝဲေနရွာပါတယ္။ အားလံုးက ကေလးမေလးေတြအေပၚ က႐ုဏာ သက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရပါ တယ္။ ျမန္မာ အမ်ဳိး သမီးေဘာလံုး အသင္းေၾကးတံဆိပ္ဆြတ္ခူးၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မႏၲေလးၿမိဳ႕ထဲကို လွည့္လည္ေအာင္ပြဲခံေတာ့ တစ္ ၿမိဳ႕လံုး ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးၿပီး ႀကိဳဆို အားေပးတာ၊ ဆုေတြ ခ်ီးျမႇင့္တာ ေတြကို တစ္ဆင့္စကား နား ေထာင္ ရင္း မုဒိတာပြားမ်ား ၾကည္ႏူးေနမိ ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ပရိသတ္ရဲ႕ခံစားမႈ တံု႔ျပန္ ခ်က္(သို႔မဟုတ္) ထြက္ေပါက္ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ဳိးသား ေဘာလံုးအသင္း ႐ႈံးေတာ့ ပရိသတ္ က သူ႔ခံစားမႈအတြက္ ထြက္ေပါက္ကို ဆူပူမႈနဲ႔ တံု႔ျပန္လိုက္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေဘာလံုးအသင္း အတြက္ ခံစားမႈကိုေတာ့ ထြက္ ေပါက္ကို ေမတၱာနဲ႔ တုံ႔ျပန္လိုက္ ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ… အက်ဥ္း အက်ပ္ထဲရွိၾကတဲ့အခါ ထြက္ေပါက္ ရွာၾကစၿမဲပါ။ ေဒါသစိတ္နဲ႔ ရွာေဖြတဲ့ ထြက္ေပါက္ရဲ႕ အက်ဳိးရ လဒ္ဟာ ေကာင္းက်ဳိးထက္ ဆိုးက်ိဳးကို မ်ား ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေစမယ့္ ထြက္ေပါက္ကို ရွာေဖြႏိုင္မွသာ ေရွ႕ခရီးဟာ လွပ မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔လည္း ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္ သစ္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္း ၾကရျပန္ ပါၿပီ။ ေရွ႕ကို ဘယ္လို ခ်ီတက္ၾက မလဲ။ ယူတတ္မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ျဖတ္ သန္းခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြဆီက အေတြ႕အႀကံဳ သင္ခန္းစာေတြ ရွိေန ပါတယ္။ ခက္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကလည္း အေၾကာင္းအက်ဳိး ဆက္ စပ္မႈ အားနည္းေနၾက တာကိုး။ ဒီ ေတာ့ သင္ခန္းစာေတြ မယူႏိုင္ၾက ဘဲ နားလည္ခြင့္လႊတ္မႈေတြ ကင္းေဝးသြားၾကေတာ့တာကလား။
ယင္းသမို႔ေၾကာင့္ အတိုခ်ဳံး လိုက္ရပါက ႏွစ္ေဟာင္းကုန္၍ ႏွစ္သစ္ကူးခဲ့ေသာ္လည္း ဒီဇင္ဘာ လ အေအးဒဏ္ကို လွိမ့္ခံရင္း ေရွ႕ အနာဂတ္ တစ္ႏွစ္တာခရီးကို မည္သို႔မွ် လွမ္းေမွ်ာ္မၾကည့္မိပါ ေၾကာင္း၊ စာေရးဆရာပီပီ ေမတၱာႏွင့္ ထြက္ေပါက္ကို ရွာၾကဖို႔ ေျပာေသာ္ ျငားလည္း မိမိကိုယ္တိုင္မွာေတာ့ အေျပာနဲ႔အညီ မလုပ္ေဆာ င္ႏိုင္ ေသးပါေၾကာင္း၊ ဆီးဂိမ္းမွာ ျမန္မာ ေဘာလံုး အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး ႐ႈံးရျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ကလိ ကလိျဖစ္ရသည္ကတစ္ေၾကာင္း အေအးပိုသည့္ လ ဒီဇင္ဘာ ၏ စနက္ေၾကာင့္ ပိုက္ဆံ အပိုကုန္သြား ၍ ေဒါေဖာင္းသည္ကတစ္ဖံု၊ သို႔ ကလို ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ စိတ္ ကိုယ္မနည္းခ်ဳပ္ တည္းရင္း ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ဟူ၍သာ ေလသံျပင္းျပင္းႏွင့္ ေျပာၾကားမိ ပါသတတ္။
ကိုထြန္း (လမ္း-၈ဝ)