တအားနဲ႔မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ …
မထက္ ဆိုတဲ့ ဣတၴိယ အသြင္ လုလင္ ပ်ဳိေလး တစ္ေယာက္ ရဲ႕ အလွ ေၾကာင့္ ေမာင္ေတာက္တီး တို႔ တစ္ေတြ ရင္သပ္ ႐ႈေမာ ျဖစ္ခဲ့ၾက ရလို႔မွ သိပ္ မၾကာေသးခင္ မွာပဲ အမ်ဳိးသား ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ သံျဖဴရတု မဂၤလာ အထိမ္းအမွတ္ ပြဲ ဆို တာေၾကာင့္ ရင္သပ္ ႐ႈေမာ ျဖစ္႐ုံမွ်မက ေက်ာသပ္ ႐ႈေမာ၊ ေခါင္းသပ္ ႐ႈေမာေတြ အထိ ပါ ျဖစ္ၾက ရျပန္ပါေရာဗ်ဳိ႕။
တို႔တိုင္းျပည္မ်ား ေခတ္မီၿပီဆိုရင္ သူမ်ားထက္ အထူးပင္ သာသဟလို႔ လည္း ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အေမရိကန္ လိုႏိုင္ငံမ်ဳိး မွာေတာင္ ဒီလိုကိစၥ မ်ဳိးဟာ ျဖစ္ေခါင့္ျဖစ္ခဲႀကီး ဆိုတာကို အားလုံးအသိ ပဲဟုတ္။ ဒီေတာ့ ကာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေခတ္ ေနာက္က် ေနၿပီ လို႔ ေျပာေျပာ ေနၾက တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကို တကယ္ ေခတ္ေနာက္ က်ေန တာ မ်ား ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေတာင္ ေမးခြန္း ထုတ္ရေတာ့မေပါ့။
အဲဒီ သံျဖဴရတု အထိမ္းအမွတ္ပြဲ က်င္းပၿပီး ေနာက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာ ေတြ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးေတြ မွာ အဲသည္ အမ်ဳိးသား စုံတြဲ အေၾကာင္းကို ပုံႀကီးေတြ ပုံႀကီးေတြ နဲ႔ ေရးလိုက္ၾကတာမ်ားဗ်ာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သတင္း၊ ဦးသိန္းစိန္ တို႔ သတင္းေတြေတာင္ ဒီေလာက္ ပါခဲ့တယ္ မထင္မိပါဘူး။ အိုဘားမား ျမန္မာႏိုင္ငံ လာတုန္း ကေတာင္ ဒီေလာက္ မ်က္ႏွာဖုံး မတက္ ဘူး ထင္သဗ်။ ဒီေတာ့ကာ သတင္းစာ ဆရာ မ်ားသည္ အႏွီ သတင္း ကို သူတို႔ ကိုင္တြယ္ၾက ရတဲ့ သတင္းစာေတြ ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ အလကား တင္တာေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲေလ။ စာဖတ္ ပရိသတ္ ဘာကို စိတ္ဝင္ စားမယ္ ဆိုတာ သူတို႔ သာအသိဆုံးဗ်။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္ ပရိသတ္ စိတ္ဝင္စားမယ့္ သတင္း၊ သိခ်င္ ေနၾကတဲ့ သတင္း မို႔လို႔သာ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ တခမ္းတနား ေဖာ္ျပၾကတာလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ် ရမွာ။ ၿပီးေတာ့ကာ စာဖတ္ ပရိသတ္ ဆိုတာ လည္း ျပည္သူေတြ ပဲေလဗ်ာ။ ဒီေတာ့ကာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ျပည္သူေတြသည္ ဤလိုေသာ သတင္း မ်ဳိးကို အထူး စိတ္ဝင္စားၾကသည္ လို႔လည္း ထပ္ဆင့္ေကာက္ ခ်က္ခ်ႏိုင္ၿပီ ေပါ့။
ဥပေဒေတြ ရွိေသးတာ မရွိေသးတာ ခဏေဘးခ်ိတ္။ ေထာက္ခံသူေတြ ကန္႔ကြက္သူေတြ ရဲ႕ အသံေတြကို ခဏထား။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ အတူေန လာၾကတာ ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ အျပင္ သူတို႔ သတင္းကို ခုလို သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ ေတြ႔လိုက္ ၾကရေတာ့ ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီ ထိတာထက္ေတာင္ ပိုဦးမွာ ကေတာ့ ေသခ်ာသဗ်။ လိင္တူ ခ်စ္ျခင္းသည္ အမွားအယြင္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကုိျပဖို႔အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ အားေပးမႈေတာင္ လိုေသးတယ္ လို႔ လည္း ေျပာသူေတြ ကေျပာလာၾကျပန္ သကိုး။
အင္း…။ ေတာ္ၾကာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထမဆုံး လိင္တူ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ၁ဝ ႏွစ္ျပည့္ မဂၤလာ အထိမ္းအမွတ္ပြဲ က်င္းပတဲ့ေန႔ကို အစြဲျပဳၿပီး အဲဒီေန႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ လိင္တူ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ လို႔ သတ္မွတ္ လိုက္ၾကရင္ေတာ့ ခက္ကၿပီ ဗ်ဳိ႕။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ပြဲလုပ္တဲ့ေန႔က ေတာင္သူလယ္သမားေန႔ ဆိုတဲ့ မတ္လ (၂) ရက္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ…။ ကဲ…။ ကဲ…။
ေတြးဆဆင္ျခင္ၾကပါကုန္…
ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္တုန္း က ႏိုင္ငံေက်ာ္ စာေရး ဆရာႀကီး တစ္ေယာက္ဟာ အဂၤလန္ မွာ အလုပ္ တာ ဝန္ေတြ ၂ ႏွစ္ေလာက္ ထမ္းေဆာင္ ရင္းက အဂၤလိပ္ မကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ အေတာ္ကို ခ်စ္ခဲ့ၾက သတဲ့။ ျမန္မာ ျပည္ျပန္လာေတာ့ အဲဒီ ေကာင္မေလး ကို အစြဲႀကီး စြဲေနၿပီး ဒီကိုေခၚခ်င္ ေနသတဲ့။ အဂၤလန္ ကလည္း အဲဒီ အတြက္ ျပည္ပ ထြက္ခြာခြင့္ လုပ္ေပးမယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘက္က လက္ခံ ဖို႔မွာေတာ့ အခက္ ေတြ႕ေနသတဲ့ဗ်ား။ အဲဒီမွာ သူက ဆရာေသာ္တာေဆြ ကို အကူ အညီ ေတာင္းေတာ့ တာပဲဗ်ဳိ႕။ အဲဒီေခတ္ က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဦးဗေဆြ (က်ားႀကီးဗေဆြ) က ဆရာ ေသာ္တာေဆြ နဲ႔ အင္မတန္ ရင္းႏွီး တာကိုး။ ဆရာ ေသာ္တာေဆြ က လည္း ဒါမ်ဳိးဆို ကူညီခ်င္ ေနတာ။ အဲဒီမွာ ဆရာ ေသာ္တာေဆြနဲ႔ ဦးဗေဆြ နဲ႔ ေတြ႔ၾက ေျပာၾကတာေတြ ကိုေတာ့ ဆရာ ေသာ္တာေဆြ ေရးထားတဲ့ အတိုင္း ပဲ ျပန္ေရးျပပါ့မယ္ဗ်ား။ ဒီလို….။
”မင္း နဲ႔ ငါနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကဦး စို႔ကြာ။ မင္းက စာေရးဆရာ၊ ငါက ႏိုင္ငံေရး သမား။ ဒီေတာ့ တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး မွာ တိုင္းျပည္ အတြက္ စဥ္းစားဖို႔ ရွိတယ္ကြ” ဟု ဆိုၿပီး သူေခတၱ စကားျဖတ္ ထား၍ ကြ်န္ေတာ္က နားေပေထာင္ေန စဥ္
”ေဟ့ ဒီမွာ ေသာ္တာေဆြ၊ ဘိလပ္သားေတြ ဗမာျပည္မွာေနၿပီး ဗမာ မိန္းမေတြ မယူၾကဘူးလားကြ”
”ဟာ… ယူၾကတာေပါ့ဗ်ာ”
”ေအး ႏို႔ၿပီး၊ သူတို႔ ဘိလပ္ျပန္ေတာ့ ဗမာ မိန္းမေတြ ေခၚသြားၾကသလား ကြ”
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုး ကေလး ေၾကာင္တက္တက္ႏွင့္ ႏႈတ္ဆြံ႕အ သြားေလၿပီ။ ဦးဗေဆြက ဆက္ေျပာ၏။
”ႏို႔ၿပီး တ႐ုတ္၊ ကုလား ေတြေကာကြာ။ ဗမာ မိန္းမေတြ ယူၾကတာပဲ မဟုတ္လားကြ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ျပည္ႀကီး ျပန္ေတာ့ရင္ ဗမာျပည္က မယားေတြ၊ သားသမီးေတြ ေခၚ သြားၾက တယ္လို႔ ၾကားဖူးသလား”
”ဟင့္အင္း”
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းခါရပါေတာ့သည္။
”အဲဒါ သူတို႔မယားေတြ၊ သားသမီးေတြ မခ်စ္လို႔လို႔ မင္းဆိုႏိုင္မ လား”
”ဟာ ဘယ္ဆိုႏိုင္မလဲဗ်ာ။ လူမွန္ရင္ ကိုယ့္သားမယား ကိုယ့္ရင္ေသြးကို ခ်စ္ၾကတာခ်ည္းေပါ့”
”ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေၾကာင့္ သူတို႔တိုင္းျပည္ကို ေခၚမသြားၾကသလဲ မင္း သိလား”
ကြ်န္ေတာ္က ေခါင္းခါလိုက္ေတာ့ …
”အဲဒါ ႏုိင္ငံေရးပဲကြ။ ဒီမွာေသာ္တာေဆြ၊ တို႔တုိင္းျပည္ဟာ ကြၽန္ သေပါက္ ဘဝေရာက္ခဲ့ရလို႔ လူမ်ိဳးျခားေတြ ဝင္ခ်င္သလို ဝင္၊ ထြက္ခ်င္သလို ထြက္ ေနခ်င္သ လိုေန ခဲ့ၾကတာကို တို႔ခံခဲ့ရတာ ၾကာၿပီ။ အခု တို႔လြတ္လပ္ေရး ရၿပီမို႔ ဒီကိစၥေတြကို တို႔အဖတ္ဆယ္ ရမယ္”
သူေခတၱစကားနား၏။ ၿပီးမွ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍
”ဒီမွာ ေသာ္တာေဆြ၊ လူမ်ဳိးျခားေတြ တို႔တိုင္းျပည္ ေရာက္လာတယ္ ဆိုရင္ တို႔လူမ်ိဳးေတြ ရဲ႕လုပ္စာကို စားၿပီး တို႔တိုင္းျပည္ ရဲ႕ ေနရာေကာင္းေတြ မွာ ေနၾက တာကြ၊ သူတို႔ အဆင့္အတန္း က တို႔လူမ်ိဳးထက္ မ်ားေတာင္ ျမင့္ေနလိုက္ၾက ေသးတယ္။ အဲဒါေတြ ေတြးၿပီးေတာ့မ်ား မင္း အသည္းမနာဘူးလား ေသာ္တာ ေဆြရယ္”
”အခု မင္းသူငယ္ခ်င္း ေခၚလာခ်င္တယ္ ဆိုတာက ဘိလပ္သူ မ်က္ႏွာ ျဖဴမဟုတ္လား၊ သူက ဗမာျပည္ ေရာက္ေတာ့ရင္ ဘယ္ အဆင့္အတန္းမွာ ေနမလဲကြ၊ ဘိုမက ဘိုလို ဝတ္ၿပီး ဗိုလ္လိုေနမယ္ မဟုတ္လားကြ။ ဒီေနရာ မွာ သူ႔မယား သူထားတာပဲ၊ သူ႔ရဲ႕ လုပ္စာလို႔ မတြက္ရဘူး။ သူ ဘယ္နည္း နဲ႔ရရ၊ တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပစၥည္းလို႔ ယူဆရမယ္။ နားလည္ရဲ႕လား ေသာ္တာေဆြ”
”ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်”
”ႏို႔ၿပီးေတာ့ အဲဒီဘိလပ္သူ ဘိုမက တို႔တိုင္းျပည္ မွာေနၿပီးေတာ့ သူ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ ကေလးေတြ ေမြးဦးမယ္ကြ၊ မ်က္ႏွာျဖဴ ကျပား ကက တစ္ကေလးေတြ၊ ေနာက္သူတို႔က တစ္ဆင့္ တစ္ဆင့္ ႏိုင္ငံျခား သား အဆက္အႏြယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ပြားမ်ားလာဦးမလဲ၊ မင္းစဥ္းစားၾကည့္ စမ္းကြာ”
”ေဟ့ ဒီမွာ ေသာ္တာေဆြ၊ တို႔တိုင္းျပည္ဟာ တို႔တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြ အတြက္သာ ျဖစ္ရမယ္ကြ။ ဒါဟာ ကမာၻေပၚမွာ ရွိတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ တိုင္းျပည္ ေတြရဲ႕ သေဘာ ထားပဲ။ အခု ၾကည့္စမ္း၊ ဘိလပ္သားနဲ႔ တ႐ုတ္၊ ကုလားလူမ်ဳိး ေတြ တို႔ဗမာမေတြ ယူၿပီး ကျပားေတြ ေမြးဖြားၾက၊ ေနာင္သူတို႔ တိုင္းျပည္ အစိုးရ ကလည္း သူတို႔ျပည္က ပစၥည္း လာစားမယ့္ ပါးစပ္ေပါက္ေတြကို ေခၚလာခြင့္ မေပးဘူးကြ။ သူတို႔ကသာ သူမ်ားျပည္က စားမယ္၊ သူမ်ားျပည္က ယူမယ္”
”ေဟ့..ဒီမွာ ေသာ္တာေဆြ၊ သူတို႔ လူမ်ဳိးျခားေတြက တို႔တိုင္းျပည္မွာ သူတို႔ေသြး နဲ႔ေပါက္ဖြားခဲ့ၾကတဲ့ သားသမီး ေတြေတာင္ ပစ္ထား ခဲ့ၾကေသးတာ၊ မင္းသူငယ္ခ်င္းက ဗမာျပည္ လာၿပီး သားေပါက္မယ့္ မ်က္ႏွာျဖဴမကို ေခၚ သင့္ပါသလား၊ မင္းစဥ္းစားပါကြ..။ မင္းက စာေရးဆရာပါ။ ငါက ႏိုင္ငံေရး သမားပဲ။ မင္းက သင့္ေလ်ာ္တယ္ ဆိုရင္ အခု ခ်က္ခ်င္းပဲ အဲဒီ ဗီဇာေပးဖို႔ ငါ တယ္လီဖုန္းဆက္ ေျပာလိုက္မယ္။ မင္းဆႏၵကို ငါမျငင္းပါဘူး။ ကဲ…မင္း သူငယ္ခ်င္း ျပႆနာ မင္းပဲ ဆံုးျဖတ္ေပေရာ့၊ ငါ ေနာက္ထပ္ ဘာ တစ္ခြန္းမွ မေျပာေတာ့ဘူး”
သည္ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ထဲက တုန္လာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းကေတာ့ ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးလို႔။ မ်က္လုံး မွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့လာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ သက္ျပင္းႀကီးကို ခ်လိုက္ၿပီး ေဘးခ်င္း ယွဥ္ထိုင္ေနတဲ့ ဦးဗေဆြ ရဲ႕လက္ကို လွမ္းကိုင္ကာ ”ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါၿပီဗ်ာ” လို႔ ေျပာ လိုက္တယ္။
ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္က တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ ခင္ဗ်ား…။
ကိုးကား – ႏိုင္ငံေရးသမားႏွင့္ စာေရးဆရာ (ေသာ္တာေဆြ)
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူဆိုတာက လုပ္တတ္မွ
ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ က ဖြဲ႕စည္း ေပးထားတဲ့ တရား စီရင္ေရး ဆိုင္ရာ ေလ့လာ စူးစမ္းမႈ ေကာ္မတီက အစီရင္ခံ စာ တစ္ခု ဖတ္ရတယ္။ ရန္ကုန္တိုင္း တရား စီရင္ေရးက ၿပိဳလဲၿပီး မႏၲေလးတိုင္း တရား စီရင္ေရးက ယိုင္ နဲ႔ေန တယ္ တဲ့။ ရန္ကုန္ မႏၲေလး အေျခအေန မဟန္ မွေတာ့ ဘာက်န္ေသး လို႔လဲ။ တရား သူႀကီးေတြ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ လုပ္တာေတြ လည္း မ်ားေနတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာ က ဆိုပါတယ္။ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူနဲ႔ ပတ္သက္ လို႔ ေတာက္တီး တို႔ ေတာက္တဲ့ တို႔ ၾကားဖူးတာေလး တစ္ခု ေဖာက္သည္ ခ်ပါရေစ။
တရားခံ တစ္ေယာက္ က သူ႔အမႈ လြတ္ေအာင္ ေရွ႕ေန ငွားၿပီးတဲ့ အခါ တရားသူႀကီး ကို လာဘ္ထိုး ရမလားလို႔ သူ႔ ေရွ႕ေနကို ေမးလိုက္တယ္။ မလုပ္ နဲ႔ဗ်ဳိ႕၊ ဒီတရားသူ ႀကီး က လာဘ္ေပးတဲ့ အမႈသည္ကို အ႐ႈံးေပး တတ္တယ္ လို႔ ေရွ႕ေန က တားတယ္။ မၾကာခင္ အမႈ ၿပီးသြားလို႔ တရားခံႏိုင္ သြားတယ္။ သူက ေရွ႕ေနကို ခုလိုႏိုင္တာ တရား သူႀကီးကို လာဘ္ သြားေပး လို႔ပဲလို႔ သူက ေျပာတယ္။ ေရွ႕ေနက ဒီ တရားသူႀကီး က လာဘ္ေပး ရင္ ေပး တဲ့ သူကို အ႐ႈံးေပး တတ္တယ္ လို႔ က်ဳပ္ေျပာထားတယ္ မဟုတ္ လားလို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အခါ တရားခံက ဟုတ္ တယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ က ဟိုဘက္ လူအေန နဲ႔ တရားသူႀကီး ကို လာဘ္သြားေပးထား တာတဲ့။ ကဲ … မွတ္ကေရာ။
ေၾသာ္ … ဓာတ္မွန္
အရင္ အပတ္တုန္းက ျပည္သူ႔ ေဆး႐ုံ တစ္႐ုံ ေရာက္သြားတယ္။ လက္က်ဳိးၿပီး လက္ တစ္ဖက္လုံး ေယာင္ကိုင္း နာ က်င္ေန တဲ့ လူနာႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ ေတြ႕လို႔ စပ္စပ္ စုစု ေမးၾကည့္မိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဓာတ္မွန္ျမန္ျမန္ ႐ိုက္ၿပီး ကုစရာ ရိွတာ ကုေတာ့ေလလို႔။ လူနာ တစ္ေယာက္က ႐ႈံ႕႐ႈံ႕မဲ့မဲ့ နဲ႔ ေျပာတယ္။ ဒီေဆး႐ုံမွာ ဓာတ္မွန္ျပား မလုံေလာက္ လို႔ လက္ က်ဳိး လူနာ ေလးေယာက္ရိွမွ ဓာတ္မွန္ တစ္ခ်ပ္တည္း ေပါင္း႐ိုက္မယ္ တဲ့။ ေတာက္တီး ေတာက္တဲ့ ပါးစပ္ ကလည္း လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတဲ့ စကား က ဒါဆိုရင္ ဆရာဝန္ နဲ႔ ဆရာမ ႏွစ္ေယာက္ လာရင္ သူတို႔ လက္သာ ျမန္ျမန္ ႐ိုက္ခ်ဳိး လိုက္၊ ဒါမွ လက္က်ဳိး လူနာ ေလးေယာက္ ျပည့္မွာလို႔။
ဓာတ္မွန္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၾကားဖူးတဲ့ ဟာသေလး တစ္ပုဒ္ လည္း ႀကဳံတုန္း ေျပာပါရေစဦး။ နယ္ၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕မွာ နယ္လွည့္ ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္ အဖြဲ႕ေရာက္ လာေတာ့ ရြာသူ ရြာသားေတြ ထဲက အဆုတ္ေရာဂါ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မသကၤာသူ တခ်ဳိ႕ကို ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္ေပးတယ္ တဲ့။ ဓာတ္မွန္ ဆရာ က အေဒၚႀကီး တစ္ေယာက္ ကို ေရာဂါ အေျခ အေန သိရေအာင္ ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္ ေပးပါ ရေစလို႔ ေျပာတဲ့ အခါ ဒီအေဒၚႀကီးက ဒါဆို ခဏေနပါဦး၊ ေခါင္းေလး ျပင္ၿပီး ၿဖီးပါ ရေစဦးတဲ့။
