ပင္လယ္ေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ျမစ္က
ေခတ္တစ္ခုလံုးကို သူ႔ရင္ဘတ္မွာ တပ္ဆင္ထား
တခစ္ခစ္ရယ္လို႔
သေကၤတမရွိတဲ့ ၿမိဳ႕မွာ လူမပါတဲ့ ျပဇာတ္နဲ႔
သူ႔ရဲ႕ အနာဂတ္သီခ်င္းကို၊ ျမစ္တစ္စင္းလို တည့္တည့္တိုး
ဘယ္မိုးေရနဲ႔မွ မစိုးဖူးတဲ့ငါေလ
ကမ္းေျခမရွိတဲ့ ဆိပ္ကမ္းမွာ အလြမ္းေတြတစ္ညအိပ္ခဲ့
သက္တန္႔လို အေရာင္စပ္ေနတဲ့ မတ္တတ္ရပ္စိတ္ကူးေရ
ငါ့တိမ္ေတြ အိမ္နဲ႔ ေဝးခဲ့ရ
က်ဴပင္ က်ဴငုတ္လို ခုတ္ထြင္ထားတဲ့ ခက္ရာခက္ဆစ္ ခက္ဆစ္မ်ား
လေရာင္လမ္းဆိုတာ ပန္းလိုမွမပြင့္ဘဲ
အစဥ္သျဖင့္ဆိုတာ ဘာလဲ။
အထပ္လိုက္ ကြာက်ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ ဝတ္႐ံုေတြကို
ယုန္လိုခုန္ခုန္ၿပီး ယံုလိုက္ခ်င္ရဲ႕
စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ စက္႐ုပ္လို
ခလုတ္မွားၿပီးႏွိပ္ခဲ့ေပါ့။
ကိုခင္ဝင္း(ဟသၤာတ)